امروز یعنی چهارشنبه در برنامه روی خط بخش فارسی صدای آمریکا موضوع برنامه درمورد زیبایی بود و از بیینندگان و در بخشی با نام نبض مردم نظرشون رو در مورد زیبایی میپرسید.

دونکته برای من جالب و قابل توجه بود.

اول اینکه اکثر بیینندگان که از ایران بودند درمورد زیبایی رفتند سراغ اعمال جراحی زیبایی و اینکه همه دوست دارند زیبا باشند و مورد توجه قراربگیرند!

البته یکی دونفر هم کمی عمیقتر در این مورد نظر دادند.

اما دوم:در بخش نبض مردم که از مردم آمریکا در مورد زیبایی سوال شد بدون استثناء تمام سوال شوندگان به نگاه درونی انسان به زیبایی پرداختند واینکه زیبایی برای هر شخصی متفاوت است!

نکته ای که برای من قابل توجه بود این بود که چگونه ما ایرانیان که اینهمه به احساسات و حالات درونی و نگاه عارفانه و عاشقانه به اطراف شهره هستیم چنین نگاهی به مسیله ای به این ظریفی و معنوی پیدا کرده ایم اما غربیها که انواع اتهامات سرمایه داری و....را متوجه آنها میکنیم نگاهی زیبا به زیبایی دارند؟

به واقع مارا چه شده است؟آیا درسراشیبی سقوط و انحطاط اخلاقی و عاطفی و معنوی قرار نگرفته ایم؟

آیا این نگاه سطحی و ظاهری که به نوعی میتوان آنرا هوس آلود خواند آینده ما و فرزندان این سرزمین سرشار از زیباییهارا تهدید نمیکند؟

چرا ما باید زیبایی را فقط در یک چهره زیبا و جاذب(شاید هم وسوسه انگیز) ببینیم؟

آیا برای ما هیچ زیبایی دیگری در این طبیعت شگفت انگیز و سراسر زیبا و در وجود این انسانی که اشرف مخلوقات است وجود ندارد؟

آیا دیگر مهربانی برای ما زیبایی نیست؟

آیا خوشرویی و گشاده رویی دیگر یک زیبایی باارزش که هرکسی ازآن بهره مند نیست به حساب نمیآید؟

آیا وفاداری - امانتداری - صداقت - رازداری وخیلی صفات دیگر که امروزه کمتر یافت میشود زیبایی نیست؟

شاید به همین دلیل این زیباییها در جامعه ما درحال نابودی کامل است زیراتعاریف ما از واژگان تغییر کرده.

آیا هنجارها جای خود را به ناهنجاریها داده؟

آیا ضد ارزشها جای ارزشهای والا را در جامعه ما گرفته؟

فکر نمیکنید این تغییر رفتار از خطرناکترین ویروسها برای یک جامعه و آینده آن خطرناکتر است؟